Podróż mentalna – Mój pierwszy raz.


Przed przystąpieniem do podróży miałem już pewien czas temu przygotowane pytania na tę okazję. Pytania zostawię dla siebie, zostaną moją tajemnicą wyciąłem też pewne intymne fragmenty z tego doświadczenia które chciałem pozostawić tylko dla siebie. Doświadczenie przeżyłem dosyć dawno, więc niektóre z moich poglądów mogą się nie zgadzać z obecną rzeczywistością. Życzę miłej lektury

Technika

Była to moja pierwsza podróż mentalna jakiej doświadczył i z której jestem bardzo zadowolony, bo odpowiedziała mi na kilka nurtujących mnie pytań.

Byłem bardzo nie cierpliwy i chciałem jak najszybciej przeprowadzić eksperyment. Dużo czasu poświęciłem relaksacji, krok po korku relaksując każdą cześć ciała oraz między czasie zacząłem głęboko oddychać. Nastawiłem się na odbiór i wyczuliłem percepcje.

Po około 10 minutach miałem następujące doświadczenie

Faza przejściowa.

Widzę, a bardziej odczuwam jakbym przelatywał przez jakiś tunel trochę dziwne odczucie, bo jednocześnie jakbym był i tam i tu.

Lecąc przez tunel na chwilę zwróciłem uwagę na bodźce zewnętrzne w świecie fizycznym, jakieś dzieci w tle krzyczały do siebie, po chwili znów wróciłem świadomością do tunelu, lecz cały czas odczuwałem go i jakbym miał go przed oczami, ale nie widział, było to dla mnie fascynujące odczucie jakbym znajdował się i tu i tam. Chciałem narzucić swoją wyobraźnią kreacje miejsca gdzie wyląduje, bo myślałem, że na tym polega podróż mentalna, ale od razu przekierowało mnie do miejsca docelowego jakim był las.

Trochę przypominało mi to podróż jak zaczynałem praktykować OBE.

Opis doświadczenia.

Znalazłem się przed gęstym zielonym lasem na polanie, była słoneczna pogoda, po prawej znajdował się kamień, a na nim siedział mężczyzna, pomyślałem, że z pewnością jest to niefizyczny przyjaciel ( istota rozumna ), więc chciałem do niego podejść i zadać pytania które wcześniej obmyśliłem, lecz zanim zdarzyłem podejść, on wstał z kamienia i podszedł do mnie pierwszy.

Posturą zbliżony, był do mnie, lecz trochę wyższy i starszy, lecz nie wpatrywałem się w szczegóły. Bardziej go czułem niż widziałem - powiedział

„ Czekam tutaj już pewien czas na ciebie”

odpowiedziałem - „ Fajnie spotkać taką osobę jak ty, chciałem zadać Ci pytanie”

W tym momencie przerwał mówiąc, a później wskazując

„Widzisz, tę osobę” odpowiedziałem tak, było to dziewczyna w tym momencie jeszcze nie wiedziałem kto. „Ta osoba wspomina ciebie bardzo dobrze…”

Ukazała mi się następująca sytuacja – dziewczyna idzie ścieżką przez ten las i odwraca się za siebie i widzi piękną słoneczną i kwiecistą polane, las w środku nie wydawał się tak piękny, ale nie był też mrocznym lasem,

mężczyzna odpowiedział

„ tak właśnie ona wspomina ciebie, ma do ciebie ogromny szacunek jesteś dla niej czymś pomiędzy autorytetem, a przyjacielem”

w głowie pojawiła mi się tylko jedna myśl „ starą dobrą miłością”

spytałem się to dlaczego odeszła

„ bo tak było, lepiej i dla ciebie i dla niej, przynajmniej tak się jej wtedy jej wydawało, lecz nadal darzy Cię wielkim sentymentem.”

„Musisz zrozumieć, że ludzie podejmują decyzje impulsowo czasem nie zrozumiale dla nich samych nie zastanawiając się znacznie, popychani swoim ego, by pokazać coś innym lub samym sobie, wywyższyć się w jakimś stopniu i pokazać swoją dumę, ty też czasami przejawiasz oznaki tego ostatniego”

opowiedziałem,

„ Tak, masz rację”

Ciągnął dalej

„ Ludzie czasami myślą, że jak coś zburzą, to nigdy tego nie odbudują”

Przeniesiony zostałem w miejsce gdzie ukazał mi się piękny dom, a po chwili zamienił się w ruinę i się rozpadł.

Teraz mówił tutaj.

„ Myślą, że coraz utracone nie może do nich wrócić”

Teraz widziałem fundamenty domu, wtrąciłem

„ Przecież zawsze można odzyskać to co zostało utracone, zawsze można wrócić do tego co, było dobre kiedyś”

„ Zawsze może, być tak jak dawniej ” ( ta ostatnia wypowiedź nie była zgodna ze mną w świecie fizycznym, lecz być może, była na pokładach mojej podświadomości, w normalnym stanie, tego ostatniej części zdania, bym nie wypowiedział ) ”

przerwał mi

„ Tak jak dawniej nigdy nie może być, może być tylko lepiej”

Teraz nie pamiętam dobrze kto mówił, ale chyba ja.

„ Zawsze można przebudowywać, remontować, ulepszać i odnawiać dom, by był jeszcze piękniejszy i wspanialszy jest tyle możliwości”

On

„ Jeśli dom stoi na dobrych fundamentach to owszem tak, ale i fundamenty można odnawiać, dodawać kolejne lub postawić dom w innym miejscu”

Dlatego

„musisz uczyć ludzi tego jak i innych rzeczy tak jak planowałeś”

Powiedź wprost czy to jest odpowiedź na drugie pytanie jakie miałem ci zadać

„Tak”

, ale odpowiedz wprost, czy to co chce robić jest dobre i czy powinienem to robić”

odpowiedział krótko

„Tak”

Teraz przenieśliśmy się znowu na polane przed lasem, mówił

„ ona przemierza teraz ten las, ale nie wie gdzie jest jej prawdziwa droga, nie potrafi jej odszukać , błąkając się raz tu raz tam, szuka mężczyzny/chłopaka podobnego do ciebie z podobnym charakterem, bo tobie tylko może ufać, a może zdarzyć się tak, że go w ogóle nie znajdzie, bo nie rozumie niektórych rzeczy, ale ty możesz jej to pokazać ( tu widziałem obraz mojego wystąpienia/przemówienia )

Spytałem się go

„ Czy możemy do siebie wrócić, czy będziemy mogli kiedyś być jeszcze razem ?”

Odpowiedział

„ tak, będziecie mogli być razem, jak tylko ty będziesz tego chciał, wszystko zależy od ciebie ( pokazał się mi obrać mojej hipotezy z liniami, że każdy tworzy swoją rzeczywistość, gdy to piszę przyszły mi nagle do głowy dwa zdania „Każdy człowiek jest pępkiem świata i wszystko kręci się w około każdej osoby” )

Zapytałem – „ Co będzie dalej z nami w obecnej sytuacji”

Odrzekł

„ Za godzinę gdy się obudzisz skontaktuj się z nią w jakiś sposób, a sam się przekonasz”

, „ a co do mojego trzeciego pytania – powiedziałem”

Już ci mówię synu cierpliwości – odebrałem to jako żart z jego strony co mnie nie lada rozśmieszyło.

„ Szukasz jakiś inspirujących myśli, co ja takiego mogę Ci w tej chwili przekazać, wcześniej powiedziałem Ci co i jak”

Przez chwilę miałem wrażenie, że te pytanie jest trudne i zamiast odbierać tamten świat, zacznie działać moja wyobraźnia.

Zadałem mu jakieś pytanie, bodaj dobrze nie pamiętam, ale był w stylu „ Czy zarabianie pieniędzy na tym co planuje robić jest dobre czy nie”

Powiedział spokojnie i pewnie.

„ Oczywiście, że tak, gdybyś tylko dawał, byłbyś niewolnikiem, a gdybyś tylko brał był byś złodziejem, musisz nauczyć się jednocześnie brać i dostawać, dawać siebie innym i odbierać innych do siebie, więc jest czymś naturalnym dostawanie nagrody za swoje uczynki.”

Pokazał mi przyszłości i mnie w niej jako osobę bardzo bogatą, obrazów nie pamiętam, lecz został mi tylko pamięć o tym zdarzeniu w tej przyszłości, byłem bardzo szczęśliwy i ceniony pod koniec powiedział

„Dostaniesz to, bo tego prawdziwie chcesz, ponieważ uczysz się korzystać z życia. Widzę, że nie masz już więcej pytań do mnie więc zatem odejdę”

„Czekaj przytul, mnie i obdarz miłości – szybko wypowiedziałem”

Tak zrobił - w tym momencie poczułem ciepło miłości, lecz nie tak mocno odczuwalne ja w podróży poza ciałem zwanej OBE, lecz byłem zadowolony i czułem jak mnie całego oblewała, było to subtelne uczucie, lecz wyraźnie odczuwałem jego efekty.

Po pewnym czasie powiedziałem

” Czekaj wymyśle jakieś pytanie…. A właśnie !! jak się nazywasz”

„Athiel”

Powiedział, że inaczej nie zrozumiem bo jego imię jest długie

hymmm…. zastanowiłem się.

” Większość istot jakie spotykałem ostatnio nazywa się na A”

Athiel - „ i pewnie zastanawiasz się czy moje imię jest prawdziwe, czy nie jest przypadkiem wynikiem twojej wyobraźni”

Spytałem się go jeszcze raz jak ma na imię, tym razem odpowiedział inaczej, ale jego imię rozpoczynało się też na a, po chwili zrozumiałem, że był to żart z jego strony, by utwierdzić mnie w przekonaniu, że jego imię które wcześniej usłyszałem jest prawdziwe.

Po chwili powiedział, że już idzie, znów próbowałem, go zatrzymać, lecz zrozumiałem, że będzie to bez skuteczne.

Na koniec poprosiłem, go by znowu mnie przytulił i powtórnie tak zrobił.

Później coś jeszcze chciałem się go spytać, ale wszystko jest teraz strasznie zamazane, po prostu odszedł, a nawet nie zauważyłem kiedy podróż mentalna zamieniła się w OBE ( out of body experience http://obeforum.pl )

Zmiana podróży mentalne w OBE

Gdy tak sobie spałem, wykreowała się tam rzeczywistość która była odbiciem mojego podwórka. Stoi trzepak i ściana gdzie dzieci kopią w piłkę, przypominam sobie tylko, że rozmawiałem tam ze znaną mi osoba i szedłem właśnie z nią do mojego domu.

Kiedy nagle po prawej stronie jednym z mieszkań wybuchł pożar, przerażony spojrzałem w ogień wydobywającym się zza okna,

„Co robić” – pomyślałem.

Zobaczyłem, że w tym domu przebywa jakaś osoba i wtedy obudziła się moja świadomość we śnie.

Świadomie nie przebywałem tam długo, raptem kilka sekund po czym obudziłem się w swoim łóżku.

Podsumowanie mojej pierwszej podróży mentalnej

Tą podróż mentalna odczuwałem jako strumień rozmów i zdarzeń płynących prosto do mojej głowy i dlatego wydaje mi się, że właśnie mi się to udało.

Ja też tak miałem w mentalce, że na początku czułem się, jakbym był w dwóch rożnych miejscach - tzn. widziałem mrok i normalnie obraz. Potem było tak, że już całkowicie siedziałem w tej projekcji - mrok zniknął. Chyba usnąłem całkowicie. Także tam była taka polana z lasem. To jest może jakiś focus czy wymiar? Czy zwykle mentalne OSPUO?

Edit by mod: Znów poprawione - fatalna pisownia.