Witajcie wszyscy Obenauci! Mam na imię Oskar, jestem ze Śląska. Pragnę was wszystkich gorąco przywitać. Chciałbym się z wami podzielić moim ostatnim wydarzeniem, które zmieniło moje życie ... ...

Zabrze 09.04.08r

Ranek... Zaczne od tego ze mam 22 lata i z tematem OBE mam doczynienia od dwoch lat. Z "praktyka" gorzej, gdyz nie mialem pewnosci co do wyjscia poza cialo.
Po 1... Rozne zdarzenia z dziecinstwa, takie jak: glosy, paraliz, mrowienia, zwidy, strach, lęk - blokowały mnie. Ten co jest w temacie wie, ze nie powinienem sie wtedy obawiac . Zreszta teraz juz wiem, moje obawy byly bezpodstawne. W kazdym badz razie, myslalem ze jestem naznaczony, opetany, tudziez Jezus do mnie mowil itp. itd. Bylem przerazony i w pewnym momencie, kolo 4 lat temu myslalem zeby zostac ksiedzem... Nic dodac, nic ujac...
Po 2... Trzy lata temu, wyjechalem do Grecji w sprawie zarobkow. Podsumowuje ten wyjazd tak - brak mozliwosci prawidlowego odzywiania (brak pieniedzy), harówa od rana do wieczora, dwie paczki cygaretów dziennie, temperatura - sami sie domyslacie Oprocz tego woda "Only kranówa", stres itp. itd... Bylem w Grecji 5 tygodni. Efekt - Drugi dzien, po powrocie do polski - serce staje, nie potrafi prawidlowo bic, szpital - intensywna, smierc zaglada do umyslu... Na szczescie serce sie zregenerowało (po 3 latach). Do teraz mam lekkie kołatania. Dlatego przez ten cały czas nie wychodziłem z ciała, bo miałem obawy. No wiecie - demony, paraliz, serce... Powiem tyle, że od jakiegoś tygodnia (może dwóch) przełamałem się dzięki książce autorstwa DARKA SUGIERA: "Miłość i Wolność poza ciałem". Jeśli ktokolwiek ma podobne przeżycia jak ja i przeczytał ta książkę, to poczuł to samo co ja - czyli ulgę, radość, gdyż nie jest sam w "tym" co ma. Są ludzie co faze mają i praktykują ją na co dzień. Hmm... Więc czego sie tu bac, tym bardziej po przeczytani tej ksiazki... Od jej przeczytania "jak na razie" probowalem tylko trzy razy, z czego pierwszy: wyszedlem po wykrecany, przeszedlem 3 metry w pokoju i sie "ocknąłem"... Drugi: wyskoczylem z ciala jak proca - do pokoju mojego wujka, i po paru sekundach zaczalem snic... No i trzeci:

Zaplanowalem z moim bratem (Fearrorq) wspolne proby wyjscia poza cialo. Wlasnie wczoraj, po zasnieciu - kolo 23, obudzilismy sie razem o 3 w nocy. Wiadomo, system 4+1. Zaczne od tego, ze po upływie dobudzania, koncentrowalem sie (w pozycji na plecach ze splecionymi dłońmi na klacie) chyba z godzine i nic. Miałem już mały pisk w uszach. Nie czulem ciala. Czasem jakies mrowienie... Wiedzialem jednak ze po jednej godzinie koncentracji cos konkretnego powinno wychodzic z moich staran! Nastawilem sie na wyjscie! Nie na mrowienie! Wiec, tak jak przy wczesniejszych dwoch probach, polozylem sie na bok, zeby zaczac zapadac w sen... Ale tak by go kontrolowac... Lezac na prawym boku, staralem sie pozwolic memu umyslowi na dowolne przepuszczanie mysli (nie strasznych). Co za tym idzie: o czym myslalem to widzialem. W pewnym momencie zaczalem zasypiac. Widzialem jakby pustynie i na jej srodku grote. Obok mnie, ktos jeszcze byl. Jakas inna osoba. Nie zwracalem na nia uwage gdyz z groty majacej 10m wys. wyszedl 3m pajak z kokonem na plecach. Z kokonu wystawala glowa mojego brata. W tym momencie przylecial bohater bajki DB (Dragon ball). Byl to Vegeta. Rozbrzmiala mi w glowie rymowanka. Brzmiala ona mniej wiecej tak: "Vegeta sie zbudzi, ze sie nie nudzi(...)". Jakos tak to bylo. Po prostu tempa rymowanka. W tym momencie, to co uslyszalem - zamienilo sie w hymn, orkiestre ktora rozbrzmiewala tak, jakby zapowiadala nadejscie "Vegety". Zrozumialem, ze sie zaczyna. Rozpoczyna sie wyjscie z ciała. W tej sekundzie uslyszalem pisk w uszach, przed oczami mialem blyskawice, wyladowania elektryczne ktorym towarzyszyly trzaski... No i sie chyba za bardzo podjaralem, bo po kilku sekundach sie ocknalem w "realu" . W kazdym badz razie, mowie sobie ze sie nie poddam: "OBE MANIACY... DO BOJU!". Tu musze dodac, ze nucilem sobie w glowie jakies melodie - by sie nie lekac. Nagle jakby ktos wylaczyl glosniki z pradu. Jak staralem sie nucic, nic nie slyszalem . Dopiero pozniej mi sie to udawalo . Obracam sie na drugi bok i po pewnej chwili sie zaczyna! Pisk, mrowienie, paraliż blyski, maly bezdech. Staralem sie na wszystkie strony rwac, by wyjsc. Jakos sie nie udawalo . W pewnym momencie przypomnialem sobie ze sa jeszcze nasi Przyjaciele Niefizyczni. Od czasow dzecinstwa wiele sie zmienilo w mojej glowie na ich temat. Wiec zaczalem wolac i prosic by przyszli z pomoca. Po chwili czuje jak za moimi plecami ktos jest i zaczyna sie do mnie przytulac. Oblecial mnie cykor. Ale doslownie po paru sekundach juz wiedzialem ze nic mi nie grozi. Dodam tyle ze ta postac przytulala sie do mnie, glaskala i miziala mi plecy. Tak jakby chciala, bym sie nie lekal. Przyznam szczerze, ze doswiadczajac tych zdarzen, lezalem na boku z pol otwartymi oczyma - tzn. czuje ze snie, ale widze co sie dzieje w pokoju. Az glupio sie przyznawac, ale pomyslalem przez chwile ze on sie chce ze mna... dupczyć Zaczely mi przed oczami przelatywac obrazy... nie naturalnie GIGANTYCZNYCH (tak z 0.6m) meskich genitaliów. Przelatywały jak w wygaszaczu Windowsa (no k.u.r.w.a. koszmar). I wtedy sie ocknalem. Pomyslalem sobie "k.u.r.w.a. o czym ja mysle?!". Na dobra sprawe, przeciez nie w takim celu on tu przybyl. Zaczalem go prosic aby wyciagnal mnie. Aby pomogl mi opuscic to cialo. Przypomnialem sobie jak Darek Sugier opowiadal o mowie nie werbalnej. O tym aby byc pochwyconym przez "wiatr" nalezy rozlozyc rece i odchylic glowe. Pokazujac tym samym ze sie nie lekam niczego i ze powierzam siebie calego tej istocie. MTJ'owi, przyjacielowi. Zaczalem sobie wyobrazac w glowie ze rozkladam tak rece, glowe i non stop sobie mowie po cichu: "prosze wyciagnij mnie, prosze prowadz mnie"... I nagle jak odchylam rece i glowe, poczulem jak ktos mnie lapie w pozycji lezacej ktora nazwalem "slubna". Trzyma mnie od spodu, tak jak zemdlala osobe, ktora zwisa mu z rak. Lewa reka trzymal me uda - ponizej posladkow. Prawa reka z kolei trzymal pod plecami - ciut ponizej lini barkow, tak ze rece i głowa swobodnie zwisaly. Poczulem jak zaczynam sie unosic, a scislej jak on mnie unosi. Wiedzialem juz wtedy ze to jest duzy gościu. Teraz jak o tym mysle i to pisze, to pojawia mi sie usmiech... . Wracajac do tematu - zaczalem unosic sie coraz szybciej i szybciej. Nie potrafie sie ruszac, mam tylko otwarte powieki i penetruje mymi oczami co sie dzieje wokoło. Postaram się to opisać tak: przelatywałem pierw przez ziemie, pozniej przez blok (wieżowiec 10 pietrowy) w ktorym mieszkał moj wujek. Przelatujac przez niego widzialem jakby z dwoch perspektyw. Tej trzymanej na rekach i siedzacej na drzewie przed blokiem. Nastepnie po przeleceniu przez blok, ukazalo mi sie niebo - jakby po zachodzie, lub przed wschodem (lekki półmrok). Czym wyżej, tym bardziej widziałem gwiazdy - w pewnym momencie, byłem juz w kosmosie. Dalej czułem, że to on mnie unosi. Po chwili, nie widziałem już gwiazd, tylko czerń. Po parunastu sekundach jestem z powrotem w bloku. Tak, jakbym przelatywał w kółko pionowo przez ziemie, blok, niebo, kosmos. Zapętlało sie to 4-6 razy. Za ostatnim razem poczulem wewnetrzny sygnal, ze to koniec przewijania. W tym momencie zatrzymalem sie w bloku - MTJ mnie opuscil. Stanalem na wlasne nogi. Staralem sie dostroic przez dotyk podlogi, dywanu, mebli. Wszystko bylo bardzo realistyczne. Dodam, ze mieszkanie "przystanku" bylo mojego kuzyna, ktory mieszka w niemczech. Uswiadomilem sobie, ze to cale uczucie skądś znam (w skrocie: ze bylem, widzialem, doznalem tego). Po przebudzeniu, bylem zadowolony z tego ze mi pomogl. Bylem szczesliwy, przypominajac sobie wszystko to co widzialem... a zarazem smutny, bo juz TO DOSWIADCZYLEM.
Morał jest taki: szczescie, a zarazem niedosyt - chcialem wiecej, a zarazem juz to otrzymalem. Musze siegac wyzej, taki obralem sobie cel. Jeszcze raz pozdrawiam i prosze o wyrozumialosc przy czytaniu tego "Pana Tadeusza" Pozdrowienia dl Darka Sugiera - dzieki Tobie otworzylem oczy

Powitać

No faktycznie niezłe wypracowanko Ale jakoś dotrwałem do końca Naprawdę spodobała mi sie ta historia. Miałem to samo po przeczytaniu książki pana Darka (w niektórych momentach nawet się popłakałem).. Tylko popełniłem jeden błąd, a mianowicie po przeczytaniu "Miłość i wolność.." przeczytałem "Podróże.." Monroe i trochę zacząłem się bać
P.S. Jakoś nie preferuje pozycji na plecach ze splecionymi dłońmi, kojarzy mi się z ciałami w trumnach

Witaj, o kurcze.. widzę wokół Twojej glowy złotą aure, wy też widzicie? :). Pozdrawiam gorąco sąsiada i życzę sukcesów. trzymaj sie cieplutko.

Dziekuje Tobie pimpek3wd oraz draq za tak mile, cieple i wyrozumiale powitanie . Wierze i czuje że dzisiejsza noc zaowocuje nowymi doświadczeniami wam również tego życze

świetny opis! witaj!

Gratuluję Witaj wśród swoich

Bierz wiele, a dawaj jeszcze więcej!

Pozdrawiam ciepło

witaj OBE Maniaku!
dzięki za ciepłe słowa
cieszę się, że DS na coś się przydaje
prawda, że nie ma to jak własne przeżycie. Nic się przy tym nie umywa
pozdrowienia od serca dla serca !
DS