Moja ostatnia próba wyjścia wreszcie dała mi odpowiedź jaka technika sprawdza się i jest najbardziej korzystna w moim przypadku. Do tej pory próbowałem techniki 4+1, ale nic się nie działo. Najczęściej zasypiałem, byłem zbyt zmęczony, żeby się skoncentrować o tak wczesnej porze.

Ostatnio zacząłem po prostu medytować i stopniowo "wyłączać się" z życia zewnętrznego. Robię tak: idę spać wcześniej niż zwykle, nie jestem jeszcze mocno śpiący, ale też nie na maksa aktywny i przebudzony. Kładę się i najpierw zaczynam od zrelaksowania ciała tak by żaden mięsień nie był napięty - po prostu je wyłączam z jakiejkolwiek aktywności. Następnie mówię sobie w myślach, że jestem czymś więcej niż ciałem fizycznym i potem rzecz najtrudniejsza dla mnie - muszę wyłączyć umysł, czyli pozbyć się jakichkolwiek myśli. Ćwiczę to od 3 lat i nadal mam z tym problemy. W każdym razie jest już coraz lepiej, patrzę w czerń pod powiekami i staram się niwelować napływające myśli. Jak się pojawiają to je obserwuję, nie popadam w nie. A już tym bardziej nie myślę, żeby wyjść z ciała, bo wtedy na bank mi się nie uda. Po jakiejś godzinie świadomość się urywa i po prostu zasypiam. Zwykle pamiętam wtedy wszystko co mi się śni, są to przyjemne sny, niekiedy zabawne I mam wrażenie jakiejś formy ich kontroli, ale LD bym tego nie nazwał, nie napływa mi do świadomości myśl, że to sen.

I wtedy dzieje się rzecz już dla mnie niewytłumaczalna - budzę się, ale moje ciało śpi, jest zrelaksowane, nie czuję napięcia, za to czuję co innego. Ktoś mnie złapał za stopę Lekko uciska, czuję wyraźnie dotyk. Po chwili z czerni pod powiekami wyłania się bardzo subtelnie obraz mojego pokoju, ale trochę zniekształconego. Jest w nim ciemno a mam wrażenie jakbym go obserwował przez jakiś noktowizor Dosyć niewyraźny obraz. Kiedy się pojawił cały czas zastanawiałem się jak to możliwe, że coś widzę, skoro czuję, że moje oczy są zamknięte! Ucisk na stopie zacieśnia się i czuję lekkie drganie, jakbym zaczął wychodzić. W tym momencie do głowy mi wpada masa myśli o demonach, opętaniu, że nie wrócę, poruszam ciałem no i się budzę Wiem, że chodzi tu o mój strach, którego jeszcze nie mogę się pozbyć, byłem na siebie wkurzony za to, ale będę dalej próbował. I jeszcze jedna ciekawostka.. ta istota nie odeszła od razu, cały czas mnie dotykała po nodze, bardzo delikatnie, czułem, że jeszcze tu jest...

Wtedy mi się przypomniało doświadczenie z poprzedniej próby OOBE, dosyć podobnej, ale z tą różnicą, że istota chwyciła mnie za stopę bardzo gwałtownie i dosłownie w ułamku sekundy wyszarpała. Przestraszyłem się tak bardzo, że od razu wróciłem i powiedziałem w myślach, żeby następnym razem zrobiła to delikatniej... i zrobiła

Natomiast nie odczuwam prawie wcale wibracji czy paraliżu w trakcie wyjścia, o których dużo ludzi pisze. Z tymi wibracjami to mam tak, że potrafię je w sobie wywołać prawie na zawołanie, jak się choćby na moment zrelaksuję i o nich pomyślę. Często wtedy mną mocno rzuca i jest to raczej nieprzyjemne, ale nie bolesne. Pojawiają się też w pierwszym etapie medytacji, ale już bardzo lekkie. W trakcie wychodzenia jestem tylko mocno świadomy swojego zrelaksowanego, uśpionego ciała. To przykuwa najbardziej moją uwagę.

Kurde, ja teraz siedzę na forum katolickim, "w ramach rozrywki", naczytałem się jak to oni wszędzie widzą demony, diabła, nic im nie potrzebne itp., masakra. Normalnie jestem wdzięczny za inteligencję i że nie mam ciasnego umysłu.



Pomyśl sobie kurde tak: już cie wyszarpali raz i wróciłeś. Wszystko jest spoko. Już się kontaktowałeś, wyciągają cię, powoli, już kawałek byłeś, to czemu masz nie wrócić?

Czytałeś coś R.Monroe? Ja po przełknięciu trylogii, mam przekonanie że codziennie wychodzę z ciała jak śpię, tylko tego nie pamiętam. No i całemu zastępowi istot zależy żebym wrócił do ciała.


A z tymi demonami... Nie wiem, zastanów się, czemu chcesz wychodzić, pocieszę cię że Harry Potter to też dzieło Szatana, jak muzyka rockowa i techno, a jeszcze medytujesz, to masz już nagrabione. Ale się nie przejmuj, ja już mam rezerwację w piekle, paru znajomych też, więc nie będzie wcale najgorzej .
Zwyczajnie, zastanów się jak to jest z tymi demonami, i wyrób sobie swoje zdanie, możesz poczytać Monroe czy Sugiera FAQ.

Czytałem, czytałem. Ja nie wierzę w te wszystkie bajki o demonach, a tym bardziej nie jestem katolikiem, żeby w to wierzyć, może nie wyraziłem się jasno. Po prostu w taki sposób przejawia się u mnie lęk przed wyjściem. Nagle wpada mi tysiąc myśli do głowy, w które nie wierzę, a które jakoś mnie hamują przed kolejnym krokiem No a też czytałem, że po tamtej stronie to o czym myślę może się zamanifestować, więc właśnie tego się boję.. spotkania złowrogich istot, o których myślę przed wyjściem (a mam bujną wyobraźnię). W każdym razie w moim przypadku to pewnie kwestia czasu zanim się oswoję z lękiem i zacznę go kontrolować Wiem, że muszę się koncentrować na tym co mnie może dobrego spotkać po drugiej stronie, ale to nie zawsze mi wychodzi, strach bierze górę...

Ok, ja mogę mieć trochę inną logikę, bo rozmawiam sobie ostatnio o OBE na katolickim forum .

Po prostu, myśl o tym że demonów nie ma, że nie ma żadnych złowrogich istot, śmiej się z tych myśli. Śmiech każdego "demona" załatwi. Jak jak już słyszę "bo cie demon opęta", to od razu w głowie "okultyzm, mhroczne siły, homeopatia, SZATAN" i nie da rady, uśmiech od razu na twarz. Sama idea "wszędzie diabły, demony i radiesteci" wydaje mi się śmieszna.

Jak cie ciągnie za nogę powolutku, i jest miła, to cie przecież nie zostawi na pastwę demonów. Pomyśl sobie na trzeźwo o OBE, po pewnym czasie oswoisz się z myślą że już kawałek byłeś poza ciałem, i nie ma się co przejmować.

rzetelny artykuł apropo kogo można napotkać po "drugiej stronie"
http://www.astraldynamics.pl/artykul-169,,.html