Np. poczucie humoru - ponoć nigdzie we wszechświecie nie ma takiego hahaha.
Real jest tak samo iluzją jak astral. Ziemia to obóz przetrwania. Są łatwiejsze światy, ale właśnie tutaj emocje są najintensywniejsze, są jak narkotyki, uzależniają dusze.

Ściągnąłem sobie te książki dr Newtona o których wspomniałaś. Śmiechowe i chociaż dlatego warto je przeczytać. Odniosłem wrażenie, że autor opisuje zwyczaje świata duchowego, podobnie jak narrator filmów z cyklu: z kamerą wśród zwierząt, albo z kamerą wśród dzikich. Rozbawiło mnie to,ale fajnie się czyta. Tylko jedno co mnie zastanawia, to to, że jest tam sporo rzeczy sprzecznych z Moenem i Monroe'm. Np. nie ma czegoś takiego jak piekła terytoriów przekonań, tylko dusza odchodzi w odosobnienie. Nie ma czegoś takiego jak dysk, tylko luźne skupiska "zaprzyjaźnionych" dusz. Właśnie dlatego ani OOBE, ani LD, ani Mentalka, ani Regresing nie są dla mnie wiarygodne. Zawsze między takimi metodami istnieją spore rozbieżności w opisach. Nawet Robert Bruce opisuje co innego niż Robert Monroe, chociaż używają identycznej metody.

Dlatego na wszystkie pytania dotyczące życia po śmierci mówię: nie wiem. Dlatego uważam, że co jest po śmierci, zobaczę jak umrę. Dziwi mnie, że z taką łatwością i pewnością niektórzy na forum wypowiadają się o takich sprawach. Nawet jeśli dostaliście jakąś inspirację na ten temat, to i tak przeważnie różni się ona znacząco w stosunku do inspiracji, jakie otrzymały setki innych ezoteryków.

Żeby nie było off-topicu powiem, że nie wiem czy wybieramy rodziców, czy nie.

Diego - dlatego warto dużo czytać, żeby pozna różne punkty widzenia. Ale czytając i doświadczając należy wybierać tylko punkty wspólne dla wielu autorów - czyli jeśli coś sie powtarza to jest prawdopodobieństwo, że jest bliższe prawdzie niż to co się nie powtarza. Czasem trzeba zauważyć, że każdy opisuje to samo innymi słowami, przez co inaczej może to wszytko wyglądać.

Jak umrzemy to się przekonamy hahahahaha.