Odzyskałam świadomość już poza ciałem. Byłam w astralu, w wielopiętrowym ogromnym gmachu, w którym przebywali ludzie zajmujący się rozwijaniem swoich rozmaitych zdolności "parapsychicznych". Ludzie ci byli świadomi, każdy miał swoją energię, swoje "moce", którymi chciał zaimponować innym, pokazać, gromadząc przy tym energię. Było tam poczucie tajemnicy, mroczności, niewyjaśnionych mocy, każdy uważał się za "obdarowanego", niezwykłego. Ponadto było tam sporo mrocznej energii lęków związanych z tymi mocami i niewyjaśnionymi zjawiskami. Obawiałam się, tak, prawdopodobnie właśnie dlatego tu trafiłam - obawiałam się, że zostanę zaatakowana przez negatywną energię (jak ostatnio w życiu) przez kogoś, kto odkrył swoje mozliwości w jakiejś niefizycznej dziedzinie. Było mi tam bardzo nieprzyjemnie, a obecne tam osoby nie wzbudzały mojego zainteresowania. Prezentowane "moce" były bardzo jednostronne, bez zrozumienia większej całości i co najważniejsze BEZ MIŁOŚCI... czyli bez światła. Latali ci ludzie, robili różne dziwne rzeczy w ramach prezentowania "mocy", ale poprzez mój wewnętrzny niepokój skupiałam się na sobie, żeby kontrolować lęk i nie przyciągnąć ataku. Pamietam spotkanie z jakimś "szamanem", bo wyszła sprawa zwierząt mocy - za szklaną szybą nie pojawił się wcale niedźwiedź (jak się spodziewałam), ale groźny lew w którym drzemała moc. Szklana ściana się otworzyła i lew zaczął się zbliżać do mnie (mój lęk wzrósł o 100%), ale nagle przy mnie zmienił się w dzikiego konia i antylopę, które radośnie zaczęły biegać w poczuciu wolności wewnetrznej i pędu... Potem przeszłam na aulę, w której siedzenia były jak w teatrze, czyli wyrastały w górę dookoła miejsca do przemówień. Ciąg dalszy ezoteryków prezentujących siebie:):):). Wystąpiła pani przedstawiająca książki, w których była wewnętrzna rzeczywistość, można było perspektywicznie oglądać miejsca (nic nadwzyczajnego haha). Kolejna osoba wciągała innych w podróże mentalne - wszyscy nagle polecieliśmy w wizji nad pustynią, gdzie były jakieś budynki Majów czy innej podobnej zamierzchłej kultury. Też nie było to jakieś niezwykłe. Wróciłam do holu.

Zobaczyliśmy w pewnym momencie jakąś osobę opętaną przez silną istotę z niskiego astrala. Istota zrobiła sobie "tubę energetyczną" z tej osoby, przez którą miała dostęp do takich miejsc jak to. Było to przerażające - silna skoncentrowana negatywna energia, wszyscy w pobliżu odsunęli się przestraszeni. No i jeden z nich popchnął mnie do przodu tak, że znalazłam się twarzą w twarz z tym opętanym ezoterykiem. Przeraziłam się, ale jednocześnie coś się zrobiło, jakby weszła we mnie jakaś osobowość z Dysku, albo co, trudno powiedzieć - część mojej uwagi zarejestrowała nagłe wniknięcie silnego światła do mnie (wypełniła mnie skoncentrowana lekka świetlista CBMowska energia) i od środka zaczęłam wiedzieć, co powinnam zrobić. W momencie wytworzyłam silne pole energetyczne dookoła mnie, które miało powierzchnię, jakbym znalazła się w balonie energii z powierzchnią. Wyciągnęłam ręce przed siebie i przede mną ta powierzchnia wysunęła się do przodu dotykając tej istoty w środku a przenikając przez osobnika. Zaczęłam odprawiać egzorcyzm (!!!ja jako egzorcysta???). Wymagało to ode mnie pełnej koncentracji i braku innych myśli i emocji, gdyż przy każdym odczuciu lęku powierzchnia cofała się i zaczynała się rwać (qrcze, ale tak naprawdę cholernie się bałam). Na szczęście to światło było niesamowite, spoza tego miejsca - poprzez modlitwę łączyłam się z nim. Powtarzałam coś w stylu: "W imie Ojca, Syna, Ducha Świętego opuść to ciało" - z tym, że na "Ducha" następował przepływ energii przeze mnie. Zaczęłam napierać tą powierzchnią przed rękami aż wypchnęłam istotę z ciała astralnego tego człowieka. Od razu wywaliło ją stamtąd do właściwego jej poziomu.

Następnie, jak już raz poczułam to światło w sobie, od razu chciałam polecieć do moich Opiekunów. Lecę w górę, przepycham się przez wąskie tunele i ... nic. Zaświtało mi w głowie, że jestem w niewłaściwym ciele niefizycznym, pewnie astralnym. Wtedy moi Opiekunowie zafundowali mi coś miłego - jakby moja świadomość coś zauważyła - zapadłam się z sobie jak w medytacji, znieruchomiałam i inna leciutka część mnie powoli odwróciła się do góry i spojrzała... Nade mną były piękne złociste istoty, świecące mocno złotym światłem... WOW! Zaraz jednak połączyłam się znów z ciałem astralnym i znów nic nie widziałam, ale wiedziałam, że są przy mnie cały czas!!!!

Potem przyszła do mnie myśl, żeby poszukać Darka Sugiera:). Wyrwało mnie w ciemność, popędziłam i dostrajałam się do jakiegoś obszaru. Super miejsce, taki Park, centrum. W pierwszej chwili nie potrafiłam określić jakie to centrum - byli tam ludzie zajęci różnymi zadaniami. Jaka energia - jak u rodziny, wśród najlepszych przyjaciół, żadnych pomroczności i grozy, tajemnych mocy! Leciutko i świetliście w porównaniu z poprzednim miejscem, no i CBM - ludzie życzliwi, radośni, przyjacielscy - lekkość. Rozejrzałam się uważniej - ludzie zgłębiali tu wiedzę - jedne oglądał historię powstania życia na ziemi na ekranie, inni zgłebiali inne dziedziny - Centrum Kształcenia, jak u Moena! Pomyślałam: tu musi gdzieś być Moen, byłam pewna, że go zaraz zobaczę (!), ale go nie było. Za to zwróciłam na siebie uwagę jakiegoś faceta - podszedł do mnie i zaczął mówić po szwedzku! Nic nie rozumiałam wsłuchując się w melodię tego języka. W końcu zauważył i zaczął mówić po angielsku:). Opowiedział mi historię, jak go kiedyś przyjaciele wrobili w najgorszy interes jego życia. Przywiózł do Rosji ileś tam ton ryb ze Szwecji, a tam rynek był zapełniony rosyjskimi tanimi rybkami i nie mógł ich sprzedać - totalna klapa hahaha.
Zaraz po tej krótkiej rozmowie otwieram drzwi od tamtego pokoju, a tam Darek Sugier! Uchachany przewraca się na podłogę:). Mówię, "Ty to pijany jesteś". Na to Dareczek: "tak, tak pijany" i cieszy się jeszcze bardziej, normalnie w ekstazie z radości i od tej radochy i szczęścia się tak zatacza:). hahahahaha.

Na tym zakończyłam doświadczenie - tyle miałam do zapamiętania, że bałam się że mi powycina pamięć.

Według mnie to kolejny dowód na świetne zorganizowanie Tamtego świata - świata Poza. Przytoczyć trzeba by było choćby spotkanie Darka z gościem z piwnicy, a potem moje późniejsze odwiedzenie "wyższego urzędu" gdzie urzędnik udzielił mi pewnej informacji na temat owego gościa. Zacytuję może moją wypowiedź na ten temat: "zapytałam go o 2 rzeczy. Najpierw - czy istnieje taki gość co to straszy obemaniaków wszczepianiem lokatorów. No i urzędnik po głębszym zastanowieniu (przez chwilę jakby zniknął) odpowiedział, że tak - istnieje. W wypowiedzi dało się odczuć, że nie jest on pod jego jurysdykcją. Poza tym urzędnik wydawał się nieco zdziwiony, ale nie do końca rozumiem czym - chyba tym, że owy gość z piwnicy działa bardziej na swoją rękę niż z odgórnie wydanych zaleceń lub też że nadal ten dział istnieje.
Ponieważ kiedyś trafiłam do czegoś co roboczo nazwałam "urzędem do spraw śniących świadomie", zapytałam o istnienie również tego. Ale najwyraźniej zadałam niewłaściwie pytanie, gdyż odpowiedź brzmiała - nie, nie istnieje. Jednak wyczułam, że mimo iż urzędnik mówi prawdę to tak właściwie kłamie, gdyż wiedział o co mi chodzi, tylko że owe miejsce inaczej się nazywa. A ponieważ nazwy tego nie znam, on uznał, że nie musi mi tego uświadamiać i jedynie odpowiedział na pytanie.
Z owych przypadków wnioskuję, że świat Poza jest bardziej zorganizowany niż może się wydawać... albo po prostu mam bujną wyobraźnię."

Interesujący jest natomiast ten motyw z opętaniem. Wygląd na to, że egzorcyzmy można odprawiać nie tylko będąc w świecie fizycznym.

Też mam takie wrażenie, że świat fizyczno-niefizyczny jest doskonale zorganizowany:)...

A co do egzorcyzmów - nie podejrzewałabym się nawet o skłonności do egzorcyzmowania... Miałam wrażenie, że świetlisty wszedł w moje astralne i zainicjował to. Czasami pomagam oczyścić kogoś z obcych wpływów, ale nigdy nie przyszło mi do głowy, żeby robić to w formie katolickiego egzorcyzmu. Gdy do ciała astralnego przykleja się "obcy", i właśnie w astralu najłatwiej kogoś oczyścić...

Myślę, że rodzaj egzorcyzmu - katolicki czy nie - nie ma znaczenia. Znaczenie ma jakby wyrażenie woli pozbycia się intruza. Rodzaj egzorcyzmu może ale musi mieć znaczenie tylko, kiedy odbywają się one w realu - odprawienie ich według religii jaką wyznaje opętany może pomóc w szybszym pozbyciu się niechcianego gościa. Przynajmniej ja tak to widzę.

Fajna przygoda. To swiatlo goscilo u mnie latami w realu.Ale mialem wtedy za swoje.Wpychalo mnie w bezczynnosc i robilo co chcialo. Moglem je podziwiac i sledzic przebieg wypadkow.Staram sie teraz zrozumiec jego zwiazek ze mna .z tym co to mogl obserwowac.

Wiedźminka znowu w akcji

Ciekawe czy ta osoba której pomogłaś żyje fizycznie. Wychodzi na to, żeby pomóc w takiej sytuacji potrzeba pośrednika. Czyli moc przechodzi przez "pośrednika" czyli Ciebie i leczy pacjenta.

Takie wstępne wnioski co do wymagalności "pośrednika":
a) pacjent żyje fizycznie
b) pacjent nie wie, co mu dolega
c) wie co mu dolega, ale nie jest sam wstanie sobie pomóc

Cechy pośrednika:
a) brak lęku i stalowe nerwy

Hej!

Z tym brakiem lęku to też nie tak pięknie - emocjonalna część mnie się bała, nawet bardzo, ale inna część mojej świadomości nie odczuwała lęku - co razem z tym światłem pozwoliło działać.
Pacjent raczej żyje fizycznie i zajmuje się ezoteryką. Ale nie wiem, kto to - jak zwykle taki byt tworzy mi nakładkę na osobę i najpierw widzę byt, osoba jakby przyćmiona przeziera przez niego. Inaczej jest, gdy kogoś znam fizycznie - wtedy lepiej widać.