Witam,
jest to mój pierwszy post na tym forum, mam pytanie:
Czy można popełnić samobójstwo, aby na stałe uwolnić się od ŚF (to raczej oczywiste.. chyba, że nie?) i doświadczać Miłości i Wolności w ŚN ?
ZAZNACZAM - nie zamierzam tego robić, osobiście nie spieszy mi się na tamten świat.
Jestem tu w ŚF komuś potrzebny i czuję się odpowiedzialny.
Mam dość ciekawe życie, zainteresowania, które mogę realizować, więc jak się da, to jeszcze sobie tutaj pożyję
Darek gdzieś napisał, że jeśli ktoś by go zabił, to wyświadczyłby mu przysługę, bo na stałe przefazowałby się do Parku.
Czy jest jakaś różnica w byciu zabitym przez kogoś innego lub naturalną śmiercią, a w byciu zabitym przez samego siebie?
Różnica w sensie dalszych losów zabitego?
Jeśli ktoś popełni samobójstwo, to zostanie w jakiś sposób ukarany? Są jakieś prawa, które tym żądzą?
Interesuje mnie to czysto teoretycznie, ale też z innych względów. Znam osoby, którym się nie powodzi w życiu i myślą, i mówią o samobójstwie. Jak mam je przekonać, że warto żyć? A może nie warto?
Mnie osobiście w miarę się powodzi, pomimo wielu trudności na tym świecie, które dopadają chyba każdego, umiem sobie radzić, może mam trochę szczęścia, np. mam ciekawą pracę zgodną z moimi zainteresowaniami. Od kilkunastu lat stosuję w życiu sprawdzone przez siebie zasady - najbliższe nauce HUNY. OBE jest chyba kolejnym krokiem jaki zrobię dla swojego własnego (może nie tylko) rozwoju.
Będę wdzięczny za odpowiedź na moje pytanie, czy jest to temat, na który celowo z jakiś względów nie można / nie wolno się wypowiadać?

"..Czy można popełnić samobójstwo, aby na stałe uwolnić się od ŚF (to raczej oczywiste.. chyba, że nie?) i doświadczać Miłości i Wolności w ŚN ?.."
Nie. Nie można. I Darkowi by to na dobre też nie wyszło. Istnieje coś takiego jak Karma.
I na stałe się nie przefazujesz do Parku. Z stamtąd się wraca.

nie wiadomo jak z tym samobójstwem jest,niemniej jestem przeciw takiemu czynowi ,jeśli znajdziemy szczęście tu w realu,to po śmierci tym bardziej
zapomniałeś o reinkarnacji?ona na 99% istnieje,dlatego nie wiem jak samobójstwo miałoby cię uwolnić od ŚF,chyba że osiągniesz oświecenie,nirwanę,doskonałość,czy jak to tam chcesz nazywać ,to wtedy być może po śmierci uwolnisz się od reinkarnacji(na ten temat nie będę się wypowiadał,bo mało wiem o życiu po................)

Oczywiście samobójstwo jest sposobem na oderwanie się od ŚF osiągnięcie doskonałego OBE.Sam Monroe nawet pisał o tym, że po śmierci, jeśli jesteś świadom czegoś więcej niż "zwykli" czyli nieświadomi ludzie, masz wybór co chcesz zrobić- czy chcesz się odrodzić na ziemi czy gdziekolwiek indziej by dalej doświadczać fizyczności, czy też chcesz robić coś innego.
Nie jestem przeciwny samobójstwu, które nie rani innych ludzi. Jest to świadomy wybór człowieka i może z racji wolności robić co mu się tylko podoba, w zakresie siebie, swojego ciała, ducha.
Pamiętaj jednak, że Twoi bliscy nie byliby zachwyceni takim czynem. Szkoda innych ludzi- to główny powód by samobójstwa nie popełniać. Wyobraźcie sobie, co by zrobiły chociażby Wasze matki i Wasi ojcowie? Prawdopodobnie trzeba by było kopać trzy groby...
I tym pozytywnym akcentem życzę powodzenia w dostrajaniu się w fizycznym ciele:)

Wyczytałem u solidnego podróżnika, o zapominaniu po śmierci o s.f.
Mozna się zatłuc i utracić o tym pamięć, cala pamięć swojego istnienia na ziemi. Wtedy nic się nie zmienia na lepsze a nawet bardzo pogarsza.

Mógłbyś rozwinąć wątek bo jestem ciekaw to znaczy że jak ktoś żył np. 70 lat i postanowił się zabić a miał b.bogate życie i (przykładowo) rodzina jego już nie żyje i postanawia się zabić z jakiegoś powodu to nagle po drugiej stronie zostaje zresetowany jego umysł z całych 70 lat życia na ziemi i jeszcze jest w gorszej sytuacji niż był przed urodzeniem? będę wdzięczny za rozwinięcie myśli

tarzanno - chyba mam podobne poglądy jak Ty.
Darek twierdzi, że spotkał Monroa w ŚN, więc Monroe nie inkarnował z powrotem na ziemię, poszedł daleko w n-ty któryś tam focus.
Też chciałbym kiedyś po swojej śmierci pójść dalej, raz na zawsze opuścić ziemię, kontynuować egzystencję w innych, lepszych światach. Mam nadzieję, że ćwicząc OBE dowiem się jak to osiągnąć.
Piszecie, że można stracić pamięć ŚF po śmierci? To oznacza, że tylko tu w ciele fizycznym na pewno mamy pamięć, świadomość naszego życia? Coś mi się nie wydaje, dziwne to, ale mało mam jeszcze wiedzy na ten temat. Być może zależy to od stopnia rozwoju świadomości danego człowieka.

według mnie to trochę bez sensu ta teoria. śmierć ciała fizycznego to śmierć ciała fizycznego. chyba bez różnicy czy ktoś sobie poderżnie żyły czy ktoś kogoś zastrzeli czy umrze naturalnie... śmierć to śmierć.

to czemu np: jak umarłem w tamtym życiu naturalnie to czemu go niepamiętanym?

Bo gdybyś je pamiętał, to nie mógłbyś odczuwać i odbierać tego świata w tym wcieleniu przy maksymalnej możliwości zbierania doświadczeń. To jest takie tymczasowe wymazania, a raczej oddzielenie pamięci od "głównego zbiornika" i odbieranie go tylko częścią.
Dla porównania- jak jakaś agencja rządowa nie jedzie na akcję wywiadowczą tysiącem czołgów, tylko wysyła jednego człowieka aby pozbierał dane. Tak samo z cząstką Twojej Wyższej Świadomości, która nie "splamiona" innymi doznaniami może na białej kartce zapisywać wszystko od nowa.

podobno dlatego, ze teraz masz inna osobowosc a tamta umarla co prawda jej pamiec/doswiadczenie zostalo w podswiadomosci - tak slyszalem.

Samobujstwo to ciekawy czyn niektorzy widza w nim wolnosc. Wolnosc od ciala ktore jest niczym kula u nogi. Niektorzy pewnie nie chcieliby wracaz z TAMTAD gdzie by to "tamtad" nie bylo. Bo tam nie boli, tam nie sa nieszczesliwi a oni nie chca aby bolalo, niechca byc nieszczesliwi. Wiekszosc z nas widzi w tym cos "gorszego" bo tak nas nauczyli. Czesc z was mowi o powrocie - ja slyszalem rozne wersje. Niektorzy uwazaja, ze tam mozna zostac.
Psychologowie twierdza, ze osoba popelniajaca samobujstwo nie wie co czyni. Mozna to uzasadnic pokonaniem instunktu zachowania, zycia... a co jesli tak nie jest? A co jesli to jest tylko zdjecie jakiegos zabezpieczenia? Ale nie ma co sie martwic mamy na to tabletki i "chorych" mozemy leczyc nawet sila bo to nasz "obowiazek". Bo lepiej niech zgina na wojnie niz sami sie zabijaja.

Ja podziwiam ich stan umyslu - co musieli przezywac lub co musieli widziec do okola. Kiedy przekroczyli te granice? Jak to jest tak cierpiec?

Sposob na osiagniecie milosci i wolnosc? Zalezy od wierzen ale w wiekszosci wierzen to raczej przysparza problemow... niestety
Pozdrawiam