Coś specjalnie ode mnie:

rozpoznacie co widnieje na tym stereogramie?:>

Ja już wiem, ale nie wiem czy mam psuć ludziom zabawę.

Jest tam napis, a jaki, to sobie sami zobaczcie, jakby podkreślony na dole i u góry.

podkreśleniem jest jakby kółko, aureola;)

Jak byłammała to w takich gazetach- świat zwierząt czy coś podobnego na końcu każdego numeru były takie sterogramy, nigdy nic na nich nie widzialam a bylam tak zaparta ze potrafilam sie w nie wptarywac godiznami, na tych waszych tez nic nie widze.Tlumacze sobie to tym ze mam wade wzroku i moze ona ma zasadniczy wplyw na tomoje "niewidzenie", bo przy stenogramach o ile sie orientuje obydwoje oczu pracuje:)

Anikt ine posiada wideo do synchronizacji ?

Wiem co tam pisze, moge powiedziec??

Natalia bo źle patrzysz Przybliż oczy pod sam monitor tak żeby zrobiło sie '' zeza '' I potem powoli oddalaj wzrok.

Ciekawe jak są zrobione te stereogramy, i jak sie je robi??


Edit:
Znalazłem

Kluczem do ogladania stereogramow jest widzenie rozbieżne. Polega ono na patrzeniu nie na kartkę (lub monitor) z rysunkiem ale poza nią. Z czasem człowiek uczy się manipulować ogniskową wzroku, jednak niezbędny jest trening. Jedni mogą zobaczyć zawartość stereogramu w ciągu kilku sekund, inni dopiero po kilkunastu minutach wpatrywania się w kartkę. Generalnie trójwymiarowego obrazu nie mogą zobaczyć tylko ludzie z poważną wadą wzroku.
Kilka metod na ułatwienie "zobaczenia" stereogramu

Obrazek z stereogramem przybliżyć do nosa, potrzymać chwilę, a następnie powoli oddalać i może kiedyś się uda (metoda z książki "Magiczne Oko", raczej nie do zastosowania z monitorem)
Najprościej jest przybliżyć nos do ekranu i zrobić "zeza" w taki sposób, aby obrazki leżące obok siebie pokryły się. Następnie powoli oddalać wzrok od ekranu cały czas patrząc w ten sam sposób. Przy określonej odległości punkciki powinny stworzyć obrazek.
Inny sposób polega na "rozmyciu" wzroku - nie należy skupiać wzroku na powierzchni obrazka, ale patrzeć na punkt znajdujący się za kartką. Teraz trzeba tylko dobrać ostrość (można oddalać bądź przybliżać rysunek).
Dobrym sposobem nauczenia się oglądania stereogramów jest patrzenie na jakiś przedmiot znajdujący się w dużej odległości od nas, a następnie ustawienie przed oczyma stereogramu, bez zmiany ogniskowej wzroku (tak jak gdybyśmy nadal patrzyli na oddalony przedmiot).
Trzymaj stereogram w odległości 40-50 cm przed oczyma. Spróbuj skrzyżować oczy za nim (skoncentruj się na odległym punkcie). Po kilku minutach z kartki wyłoni się bryła, napis, ...
Można sobie w pewien sposób ułatwić sprawę. Proszę narysować na kartce w odległości mniej więcej 3,5 centymetra dwie kropki, usytuowane na jednej linii poziomej. Ważne jest, aby kropki były identyczne. Teraz "rozmywając" wzrok, proszę spróbować zobaczyć cztery kropki. Następnie postarać się, aby dwie środkowe kropki zlały się jedną i utworzyły jeden ostry obraz. Będzie on jakby tkwił w innej płaszczyźnie niż kartka - to jest właśnie ten efekt. Tak samo postepujemy, oglądając stereogram.
Niektórzy patrzą na stereogramy odwrotnie, tzn., że skupiają wzrok dokładnie w połowie odległości od obserwowanego stereogramu. Wynikiem tego jest to, że to co normalnie widziane byłoby najdalej, teraz będzie widziane najbliżej i na odwrót. Ten sposób jest rzadziej używany, dlatego wszystkie obrazki są przystosowane do sposobów poprzednich (ponieważ to, co zobaczysz na rysunku, zależy od tego, w jaki sposób patrzysz!)
W razie kłopotów z ostrością na monitorze można spróbować mrugnąć kilka razy.
Początki są trudne, ale naprawdę warto poćwiczyć. Mi nauka zajęła jakieś dwa lata od czasu gdy ujrzałem pierwsze przykłady stereogramów i po wielu próbach stwierdziłem, że chyba jestem niezdolny do ich oglądania, do chwili, gdy wreszcie udało mi się ujrzeć w którymś z nich "drugie dno". Na początek polecam ćwiczenia na prostych sterogramach takich, jak pokazane ponizej. Po obejrzeniu kilkunastu obrazków nabiera się takiej perfekcji, że wystarcza kilka chwil i już widzimy co jest w środku. Jeżeli wiesz już w jaki sposób zobaczyć stereogram to życzę dobrej zabawy.

http://www.pnet.pl/~zajaczek/stereogramy/st/teapot.gif
http://www.pnet.pl/~zajaczek/stereogramy/st/spiral.gif
http://www.pnet.pl/~zajaczek/stereogramy/st/stereo1.jpg

Te najlepsze:
http://www.pnet.pl/~zajaczek/stereogram ... plasma.jpg
http://www.pnet.pl/~zajaczek/stereogramy/st/tube.gif
http://www.pnet.pl/~zajaczek/stereogramy/st/face.gif - najłatwiejszy

Wiem co tam jest napisane, to jest takie jakby trój wymiarowe

Ja tez już znalazłem . Ale nie mówie, żeby nie psuć zabawy .

A tu coś odemnie ;d :

1.

2.

3.

Pozdro!

ĆWICZENIE NA NAUKĘ LATANIA W CZASIE SNÓW:
Fruwanie w realu- super ćwiczenie

Eh wykryłem w toalecie coś ciekawego z patrzeniem. Wywołuje fruwanie nad posadzka. Potrzeba do tego jednolitych kafelek na podłodze mniejszych niż odległość miedzy oczyma z ciemnymi miedzy nimi śladami po kleju. Patrzymy na nie stojąc na nich. Przedłużamy ogniskowa wzroku na kilkanaście metrów az się dwa kwadraty nam nałożą. Gdy kontury kwadratów nam się nałożą ( z 2 powstaną 3) to odczujemy wrażenie szybowania parę metrów nad powierzchnia basenu. Trik jest tak genialny , ze stałem godzinami, ćwicząc zjawisko.
Cos jak magiczne obrazki tylko na wielka skale.
Posypałem pokruszony gips na kafelki co spowodowało powstawanie wrażenia wody w basenie. Symetria kafelek robiła glebie , powielając się a luźne kawałki gipsu zaburzały przestrzeń.
Poćwiczcie jest to tak genialne doznanie jak w astralu. Taka sama głębia , żywa jak poza ciałem.
Jak zrobię wzorki na kompie to wkleję do ściągnięcia. Mozna będzie wydrukować. Myślałem nawet o rożnych figurach geometrycznych nad którymi można będzie szybować. Wtedy trzeba poćwiczyć by elastycznie zmieniać glebie ostrości wzroku. Delikatny ruch głową wywołuje wtedy wielkie zaburzenia.Eh, genialny trik.
Gdy taki plan jest na parę metrów to można po nim skakać uwaga i zaczyna się zabawa, nie do porównania z tymi małymi obrazkami z książeczek magicznych.
- wielkie możliwości dla osób bez wyobraźni przestrzennej.
Ba można nawet ludzi uczyć szybować nad powierzchnia ziemi, by pozbyli się strachu wysokości.
No i oczywiście po takim patrzeniu w śnie się łatwiej lata , bo człowiek przyzwyczaja się do lewitacji i nie jest zmuszony przyzwyczajaniem do chodzenia na nogach.
Czytając tekst Darka przypomniało mi się coś , co spisałem jakiś czas temu.
http://cialka.net/wspolna-jazn-programo ... 2.html/pl/

Czekam