miewałem momenty kiedy czułem na wszystkich receptorach iluzyjność tego świata
tzn. jego podobieństwo ze świadomym snem
Tak głęboko w to wchodziłem że miałem wrażenie, że za chwilę zacznę się unosić w powietrzu, albo rozerwą się niebiosa i wylece


pozatym mam przebłyski wczorajszego "ja". Zastanawiam się "co ja robię w ich otoczeniu" "czym są te twarze?" "czy to jest moje, czy to mój klimat?" "czy właśnie tego spodziewałem się po życiu?" itd.

ciekawa zabawa z drugą uwagą

Według Castanedy punkt skupienia drugiej uwagi znajduje się między żołądkiem a pępkiem. Czy ktoś zweryfikował to z Was?

ka poznałem juz to uczucie które opisujesz ... miebanalne choć wtedy zaczynasz zdawac sobie sprawe ze oba światy to iluzje naszej precepcji. prawda lezy w tym ze rzeczywiste jest tylko zdazenie które ma miejsce;D wiec chyba jedynym rozwiązaniem jest równowaga?

Tak, realne jest tylko doswiadczenie chwili obecnej, wszystko inne to iluzja.

Nie nazwał bym ani świata pierwszej ani drugiej uwagi iluzją.

To jest tak jakby z miliarda impulsów danych pobrać 10 i to będzie pierwsza uwaga.
Pobranie z tego samego miliarda 10 innych impulsów danych to będzie druga uwaga.

Ani pierwsza ani druga uwaga nie są iluzją, są formą percepcji, przeświadczenie że to co postrzegamy to rzeczywistość jest iluzją

Wygląda na to że zawsze widzimy tylko mały skrawek całości.

‘Ani pierwsza ani druga uwaga nie są iluzją, są formą percepcji, przeświadczenie że to co postrzegamy to rzeczywistość jest iluzją ‘

Wiec może tak to powiem : każda forma przekazu z przestrzeni i każdy bodziec, który dociera do nas z każdej przestrzeni jest po prostu formom nazwijmy to kodu, który dekodujemy na tyle na ile nasz umysł potrafi to zdekodować ( w zależności od rozwinięcia ) istota naszej świadomości ma z tym dużo mniejsze problemy, ponieważ nie korzysta z połączeń nerwowych lecz sam jest na zasadzie powyższego kodu zbudowana, dlatego wymiana miedzy istota a przestrzenią jest naturalna i dzieje się automatycznie ( z stąd wielo warstwowość każdego przekazu) co za tym Idze:
Każda definicja naszego ludzkiego umysłu na tematy przestrzeni jest relatywna i często błędna w naszej ocenie, to co widzimy jest dla nas wszystkim co się w przestrzeni znajduje choć każdy wie ze korzystamy z pasma bardzo ograniczonego odbioru tak zwanej formy przestrzeni,( np. koty maja większe pasmo postrzegania niż my) mam nadzieje ze jak dotąd jest to zrozumiałe .
Wiec skoro nie widzimy wszystkich aspektów przestrzeni niema takiej siły żeby ktoś powiedział ze coś jest rzeczywiste, bo to stwierdzenie jest z góry błędne ponieważ nie widzisz niczego co tak naprawdę jest przed tobą dlatego ze nie widzisz wszystkich aspektów przestrzeni, to znaczy ponieważ świat fizyczny jest w przestrzeni skupiskiem dynamicznych materii, nadal nie będziesz mógł powiedzieć że to rzeczywistości ponieważ ten świat jest chwilowy, materia jest w ciągłym ruch tu mały przykład ( widzisz krzesło odbierając je człowiek powie ze że na przykład jest solidne i wytrzymałe stąd wydaje się człowiekowi ze to rzeczywistość , choć tak naprawdę człowiek jest światkiem zdarzenia krzesła czyli jest światkiem uchwycenia chwili kiedy po wyrośnięciu drzewa ktoś zrobił z niego krzesło a za chwile może zostać spalone i jego atomy znów zmienią swoje ułożenie z formy krzesła w formę popiołu) innymi słowy człowiek jest zdolny tak naprawdę rejestrować pokazane mu zdarzenia, tym samym świat który widzi jest iluzja tego co tak naprawdę ma miejsce . w przestrzeni astralnej jest podobnie ponieważ tam na domiar złego nie ma ważnego czynnika który określa twoje położenie w danej przestrzeni, to znaczy czasu. Wiec myślę ze w temacie pierwszej i drugiej uwagi nie należy stawiać pytania co jest rzeczywiste tylko co jest prawda to znaczy ile w jednej i w drugiej widzisz praw które nie podlegają zmianie wiec tym samym nie zgadzam się ze jest to forma percepcji czyli postrzegania . raczej jedna ze sposobów formowania zdarzeń które już były lub maja miejsce w danej przestrzeni.