Wahunka znana jest głównie z książek Moena. Do tej pory nie udało mi się jej sensownie aktywować - jakoś nic się nie działo gdy koncentrowałam się na punkcie u podstawy czaszki. Do przedwczoraj . Akurat leczyłam się niefizycznie wielopoziomowo, bo dorwało mnie osłabienie i chore zatoki, spacerowałam sobie świadomością po okolicach gardła i pach: aktywowało się! W moim wydaniu nie przypomina żadnego tunelu - coś jakby jakieś dodatkowe 3 oko, organ do widzenia przestrzennego 3-wymiarowego. Chociaż wcześniej oglądałam swoje własne ciałka, po wdepnięciu w wahunkę wybiło mnie w czerń i jakieś dziwne konstrukcje przestrzenne świetlne zaczęły migotać przede mną. Nie wiem, co to było, bo nie zdążyłam zbadać. Niczego to nie przypominało, może jakąś matrycę świetlną.

Jak to u Was wygląda? Próbował jeszcze ktoś eksperymentów z wahunką?

Jak dla mnie to duch jest ta niezwykla wachunka. Samo ciałko duchowe daje strzał przed siebie bez towarzystwa ciałek. A jeśli się ktoś uprze to zabiera ze sobą wtedy jakieś. Jesli Wachunka ma być takim odkryciem dla Brusa ,ze aż ja tak podziwiał , to będzie to niechybnie samo 7 ciałko- nasza samoświadomość . W głowie,- jeśli ktoś ma sznurek łączący ducha z dyskiem w głowie a jesli ma w piersiach ,to Wachunka będzie w sercu. Sama aktywna szyszynka nie powinna być tak silnym doznaniem . Co innego duch , ten gdy się rusza to daje się natychmiast rozpoznać. Jeśli strzela iskry tworząc poboczne ramiona swiadomosci to gania na zewnatrz siebie, np,. tworzące się aspekty, niekończące się duplikaty.
Gdzie w ciele siedzi nasz duch jest uzależnione od naszego trybu życia.

Wachunka dla mnie to nasz duch osobiście w akcji, ale pewności nie mam )))