Wyciszenie, opanowanie, rowiązywanie sprzeczek (a nie podsycanie) - to chyba na razie tyle, zobaczymy jak bedzie sie to rozwijało

u mnie chyba wzrost empati
i coraz częściej jestem w śf obserwatorem

"..Poza tym przekonałem się, że śmierć nie istnieje..."

Do Gluta, a także innych co tak myślą.
Czy możecie coś więcej na ten temat napisać.
To praktycznie najważniejszy powód dla którego od 20 lat staram się mieć OBE i dla którego nie zrezygnuję z tych starań, aż do skutku.
Jeśli więc znajdziecie chwilę i chęci, napiszcie mi coś na ten temat, by mi się jeszcze bardziej chciało.
dzięki:)

Jak zmieniło mnie OBE? Oj...
Chyba nie przesadzę jeśli powiem, że prawie całkowicie przeosiowało moją osobowość, odmieniło cały system moralny.
Jestem teraz dużo szczęśliwszy. Szczęśliwszy w prawdziwy sposób, a nie głupkowaty.
Bardzo mocno wzrósł poziom mojej empatii, czasami jestem zdolny do altruistycznych czynów i to takich, że naprawdę aż dziw. Dużo łatwiej mi wybaczyć, cokolwiek, chociaż z drugiej strony każde zranienie mnie powoduje dużo większe rany w mojej psychice w porównaniu z okresem przed pierwszym wyjściem. Można to uznać za negatywny wpływ, ale tak jak wcześniej napisałem, wybaczam jednak nie zapominam.
Teraz dużo mniej boje się śmierci oraz wieczności. Kiedyś, jeszcze jako dziecko, gdy zaczynałem rozmyślać o tym jak to będzie umrzeć i "żyć wieczność" natychmiastowo zbierało mi się na płacz. W sumie nadal wolałbym całkowicie przestać istnieć, rozpłynąć się w nicości, ale już nie odczuwam już przed tym takiego lęku.

Jak mi się coś jeszcze przypomni to dopiszę

Pozdrawiam

"..Jak mi się coś jeszcze przypomni to dopiszę.."

I co? nic się więcej nie przypomniało ?

W prawdzie nie wyszedłem jeszcze z ciała, ale siostra - od czasu kiedy się dowiedziałem o OOBE i zacząłem próbować - mówi, że się strasznie zmieniłem, na bardziej optymistycznie nastawionego do życia....

Początkowo było to niewinne. Zwykłe wyjście z ciała, które miało mi pomoc wyrazić siebie i swoje pragnienia w astralu. Z czasem jednak, gdy coraz bardziej zagłębiałem się w sobie, to trudno było nie usłyszeć przekazu z wewnątrz. Nie planowałem sie zmieniac, ale samo juz tak wyszło w miedzy czasie. Wyszedłem z różnych nałogów i towarzystwa które negatywnie na mnie wpływało, przestałem się denerwować i stresować drobnostkami, ogólnie moje życie duchowe wywróciłem do góry nogami w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Przełomowy moment był gdzies ok 4 lata temu gdy miałem pewien "wypadek" wskutek czego wyszedłem z ciala. Uświadomilem sobie, że praca nad sobą działa w 2 sposoby. Obe jest wynikiem wewnętrznej zmiany, kolejna wewnętrzna zmiana jest wynikiem obe i tak w kółko. Obe pozwoliło mi skontaktować się z samym sobą, zrozumieć siebie, zaakceptować i kroczyc dalej. Wiedząc z czego składa sie cala struktura mojej osobowości uświadomiłem sobie z czego wynikają moje kompleksy, w jaki sposób się rozpadamy po śmierci. Potrafię radzić sobie z problemami. Nie jestem już tak zakorzeniony w ziemi. Nie boje sie śmierci, ciesze sie każda chwila, potrafię sie zjednoczyć z samym sobą (przewodnikiem astralnym, mtj, jak zwał tak zwał ) i ludźmi. Nie sadzę by była to zasługa tylko obe, lecz także zamiany, którą musiałem przejść by moc dokonać swobodnie eksterioryzacji. Początkowo negatywnymi efektami było nadmuchane ego, poczucie ze jestem wszechwiedzący, lecz zawsze nadchodził moment w którym uświadomiłem sobie ze jeszcze wszystkiego nie wiem. Powtarzało się to dość długo w kółko. Cała przygoda i ten "rozwój" prowadził mnie, by zaakceptować i pokochać samego siebie i swoje ego. Pozdrawiam.