a teraz z polskiego na nasze poproszę;)

o zacny szlachcicu rozlicz się ze wszystkimi białogłowymi, które zaginęły w mrocznej twej przeszłości

ps. a poważnie, jakby nie było rekapitulacja tyczy się też naszych kontaktów seksualnych

czyli jednym słowem "rachunek sumienia" a poważnie retrospekcja przeszłości, rozliczenie się ze starymi "znajomościami" i więzami.
wiesz że przechodziłem przez to, wiesz że nie było lekko, wiesz także jakie efekty to przyniosło. stricte, czasem warto poświęcić nawet rok, albo i dłużej na to by móc poczuć się hmm "lżej" zerwać krępujące więzy z niekoniecznie "białymi" znajomościami i choć to tylko moje spostrzeżenie, sądzę iż wielu to przerabiało, i odczucia są o tyle zróżnicowane ile było prób udanych jak i tych niekoniecznie
pozdrawiam Sinobrody

Mnie rekapitulacja przypomina starszá wersje reberthingu, tyle ze do sesji reberthingu nie trzeba robic inwetarza i spisywac KAZDEJ sytuacji z przeszlosci, z której odzyskuje sie energié...

Aloszko, przy rekapitulacji nie trzeba niczego spisywać o ile pamiętam...

Rekapitulacja

Rekapitulację u Castanedy i Abelar możnaby nazwać autopsychoanalizą, która pomaga odzyskać pogubioną po drodze energię, bowiem zatrzymana w jednym miejscu powoduje zator, nie pozwalając nam iść naprzód. Ciągnąc za sobą worek pełen śmieci emocjonalnych, sztywnych poglądów tracisz siły i energię, by dociągnąć go w całości do końca życia, tracąc w ten sposób okazje na zobaczenie tego, co przed większością z nas jest ukryte, chociaż ocieramy się o to co dnia. Próbujemy dostosować świat do swoich - nabytych w ciągu życia - usztywnionych wzorców.

W naszym życiu nic nie dzieje się ot tak sobie, nie ma przypadkowych działań czy doświadczeń. Każda kłótnia, każda radość, każda myśl ma swój energetyczny wydźwięk.

Lubimy spać. Sen zwalnia nas z widzenia i doświadczania życia takim, jakie ono jest naprawdę. Tworzymy iluzję miłości bojąc się kochać całym sobą. Tworzymy iluzję bezpieczeństwa otaczając się nadmiarem niewykorzystanych przedmiotów, zamiast to poczucie budować w sobie.

Rekapitulacja służy odrzuceniu tego worka śmieci, tego, co zbędne, co bardziej nam szkodzi niż pomaga.

Taisha Abelar (Magiczna podróż) to kobiecy odpowiednik szamanki. W swojej książce w prosty sposób opisała rekapitulację. To, czego nie zauważała wczoraj, staje się dla niej jasne dziś. To, co wczoraj wydawało się nie do pokonania, dziś przychodzi bajecznie łatwo.

Chcąc wchodzić w plan astralny potrzebny jest spory zasób energii, ale energii odzyskanej i oczyszczonej przez swoisty rachunek sumienia, rekonstrukcję minionych lat. Oczyszczenie punktów zwrotnych, które znacząco wpływają na zmianę osobowości i postrzegania rzeczywistości, która dla większości z nas jest ukryta.

Im mniej pracujesz nad przebudową siebie, omijając bolesne punkty, bo boisz się związanego z nimi cierpienia, nienawiści, wściekłości, tym niższy plan astralny będziesz penetrował, w którym znajdziesz wszystkie swoje koszmary i demony tak pieczołowicie hodowane i chronione. Im dokładniej oczyścisz swoje intencje, tym subtelniejsza i silniejsza energia wyniesie cię wyżej i dalej, ponad ból i cierpienie. Bez tego będziesz się plątał po najbardziej skażonych warstwach planu astralnego, który będzie tylko wzmacniał twój strach i przerażenie. Równie dobrze możesz iść w środku nocy do dzielnicy cudów - znajdziesz tam analogicznie to samo.

Rekonstrukcja, oczyszczenie intencji i odzyskanie własnych zasobów energetycznych to przepustka do planów, do których docierają najwytrwalsi.

Rona

Taisha Abelar - Magiczna podróż
Strona http://snienie.net

@Rona
ładnie brzmi ten tekst ale wg mnie jest pełen "technicznego" bełkotu

"Rekonstrukcja, oczyszczenie intencji i odzyskanie własnych zasobów energetycznych" - co przez to rozumieć? Nie kumam tego. Można prościej dla prostego człeka?

Oczywiście, że można prościej Woytas!

Lubisz mieć władzę? Chcesz mieć zawsze rację? Na przykład, ktoś powie Ci, że jesteś czepialski, co na to odpowiesz - przytakniesz, czy bez zastanowienia zaprzeczysz, że nic podobnego!? Czynności, które wykonuje ktoś inny i inaczej, niż byłeś nauczony są BE, tylko Twoje najlepsze? Twoje widzenie świata jest pełniejsze, niż innych? Ja nie mogę, bo...?
Wiele takich pytań nasuwa się na myśl. Czy próbowałeś odpowiedzieć sobie na podobne pytania?

Dlaczego lubię mieć władzę? Bo ukryję swój strach i niedoskonałości przed innymi. Mam władzę i nikt mi nie podskoczy, bo go udupię...
Dlaczego chcę mieć rację? Bo mam wyższe wykształcenie od rozmówcy, bo jestem inteligentniejszy, bo lepiej orientuję się w danym temacie - jestem autorytetem w danej kwestii i nikt mi nie może podskoczyć?...
Jestem czepialski, czy nim nie jestem? Bo mój autorytet jest niepodważalny, nie podlegający dyskusji. A może byłaby to złość, że ktoś się poważył kwestionować moją nietykalność, w którą się ubrałam?
Czy czynność, którą wykonuję można wykonać inaczej, czy tylko w sposób, który z domu wyniosłam?
Niczego zmienić nie mogę, bo... nie można niczego zmienić, bo nie mam pieniędzy, bo inni... Wyliczanka bez końca.

Za wszystkimi tymi pytaniami kryje się strach - przed odkryciem się, przed pokazaniem, że mogę się mylić, że mogę popełniać błędy, że czasami jestem bezradna.
Na błędach uczymy się.
Próżność każe nam naginać świat do własnych wyobrażeń, a gdy nie wychodzi, obwinię za to kogoś, kto najmocniej nadepnął mi na odcisk.
Nie cierpię tego czy tamtego znajomego, nie zastanawiając się dlaczego taki jest. Może miał zupełnie inne doświadczenia niż ja?
Wyśmiewam koleżankę, bo jest taka nieporadna, świetnie się bawię jej kosztem. Czy przyszła kiedykolwiek refleksja, dlaczego ona taka jest?

Każde DLACZEGO, które stawiasz domaga się odpowiedzi, zajrzenia trochę głębiej - poza swoje utarte schematy myślowe.

Jestem władcza, despotyczna - skąd się to we mnie wzięło?
Jestem uległa, spokojna, nieporadna - co było przyczyną, że taka jestem?

Rekonstrukcja da odpowiedzi na wiele DLACZEGO, które stawiamy sobie i innym.
Jeżeli zapoznasz się z treścią Magicznej podróży Taishy Abelar, trochę tego technicznego bełkotu zniknie.

pozdrawiam
Rona

Żyj i pozwól żyć innym obok siebie

Rekapitulacja zajęła mi ponad 2 lata, nie chodzi o to ze tyle potrzeba na to czasu, tylko ze raz za czas człowieka odrzuca, może było by szybciej gdyby stal nade mną ktoś z batem, ale nie było nikogo takiego

Ogólnie rekapitulacja działa nawet jeśli nie zrekapitulujemy wszystkich ludzi jakich spotkaliśmy. Działa to tak ze czym więcej ludzi zrekapitulujemy tym lepiej.

W moim przypadku efekt ukończenia rekapitulacji był dość ciekawy. Kilka dni po zakończeniu obudziłem się pewnego ranka i wszystko zdawało się być w jakiś dziwny sposób inne, lepsze. Zacząłem tez mieć problemy z czasem, to znaczy czas zaczął płynąć w sposób upierdliwie wolny i nadal nie wiem jak to kontrolować.

Dopiero po kilku tygodniach zorientowałem się ze czegoś mi brakuje, takie dziwne uczucie i dokonałem odkrycia ze brakuje mi sporego kawałka osobowości, coś jak gdyby mi odpadł kawałek stwardniałego błota z twarzy.


Rozmawianie o rekapitulacji to takie przyjście na imprezę z butelka wódki.
Następnie stawiamy ta butelkę na stole, absolutnie jej nie otwieramy i zaczynamy o niej dyskutować z nadzieja ze jak skończymy owa zażartą dyskusje to wszyscy będziemy pijani

Zdarzają się też rekapitulacje które nie są wywołane przez nas samych

Miałem przyjemność być wciągnięty w taką sytuację, byłem obserwatorem, a zarazem aktywnym uczestnikiem.
Przeszedłem przez rozterki, rozmowy, jakie przeprowadziła moja dziewczyna przez ostatnie kilkanaście miesięcy, z samą sobą i swoją przyjaciółką.
Ciężka to była rola, tak jakby każda sytuacja zmuszała mnie do spojrzenia na pewne sprawy na nowo i w innym świetle.

Przenicowało mnie to wszystko na wylot, w pewnym momencie poczułem dziwny zapach (nie nosem ), najbardziej przypominał zapach anyżu.
Sprzymierzeniec z tamtego czasu określił to krótko "Gratuluję, poczułeś zapach Wszystkich Światów".

A w której jego książce jest najwięcej o tej rekapitulacji ?

Śniący miałeś to we śnie czy tak na żywca z zaskoczenia?

Wyraziłem na to zgodę, choć przez myśl mi nie przeszło że może się to na mnie odbić.

Wiele podobnych rzeczy wydarzało się w moim życiu, jawa wymieszana ze snem, nie raz dano mi do zrozumienia, że niejeden "sen" jest tak samo realny jak to czego możemy dotknąć.
W tym przypadku było to na "żywca".